By Inez Hollander Lake.
Aug 20, 2015 — Dutch Prime Minister Continues to Ignore the Dutch East Indies Community.
After 70 Years of Empty Promises the International Dutch East Indies Community is Waiting for Action from the Dutch Government.
August 20th, 2015, Boston, USA – Thousands of Indos in the US were eagerly awaiting the speech of Dutch Prime Minister Mark Rutte at the 70th anniversary of the ending of WWII in the former Dutch East Indies (now Indonesia). This is an important year, and in light of Prime Minister’s Shinzo Abe’s continued whitewashing of Japan’s WWII atrocities and revisionist textbook reforms, expectations ran high: with the burden of proof of the atrocities of the war resting in Dutch archives, it would have been important for the Netherlands to not only condemn Japan’s recent revisionism, but also to acknowledge fully the suffering and financial losses of the Dutch East Indies community and their descendants. This was the 70th anniversary after all, and with Mark Rutte’s own family ties to the Dutch East Indies, there was a glimmer of hope that the Dutch government might do things differently this year.
Those high expectations were quickly dashed when Prime Minister Rutte gave a flat, vague and non-committal speech that typifies the Dutch government’s empty promises since 1951. While signing away the rights to future claims, the Dutch government pocketed millions of dollars from both the Japanese and Indonesian governments, which, for a large part, is still sitting in state coffers, accruing interest over time.
The words from the Dutch colonial novelist Multatuli Er ligt een roofstaat aan de zee tussen Oostfriesland en de Schelde (There is a pirate state, bordering the sea between the Scheldt and Eastern Friesland) have an eerie resonance here, for not only were the Dutch East Indies and Indo Dutch population after the war displaced, disgraced and dispossessed, but the different Dutch governments have also been dragging their feet in resolving the so-called “Indische Kwestie” once and for all.
The current Dutch Secretary van Rijn is no exception as he has made false promises (repeatedly), probably hoping, with Prime Minister Rutte, that if they wait long enough all the victims will have died and unpaid claims (plus interest) can enrich the Netherlands as much as the harvests from the Dutch East Indies fattened the wallets at home for more than three centuries.
The Indo Project and its international constituency wonder whether Prime Minister’s sentence Laat ons ervoor zorgen dat het gevoel van onbegrip en verdriet dat velen daarover hebben gehad of nog hebben, langzaam maar zeker wordt weggenomen (Let us see to it that the feelings of misunderstanding and sorrow that many have experienced or are still experiencing will be taken away slowly but surely) was deliberate in its use of the word langzaam (slowly): having to wait for 70 years is slow indeed and as the Dutch saying goes: van uitstel komt afstel (if you postpone things long enough, they will never happen).
The Indo Project and its international constituency are extremely shocked that Prime Minister Rutte lacked the grace and courage to truly acknowledge and apologize for the suffering and shabby treatment of the Dutch East Indies community and their descendants. We demand and expect that the Dutch government take responsibility for the withholding of money from the victims by treating the Indische Kwestie as a top priority that will only become more urgent and more controversial if it keeps being held as the proverbial carrot in front of the noses of the Dutch East Indies community. The Netherlands is one of the few countries of all Allied governments that has treated veterans and victims of WWII in Asia this poorly, so we challenge Prime Minister Rutte to ACT NOW so that Multatuli’s words can truly be relegated to colonial times instead of being an accurate characterization of the Netherlands anno 2015.
Feature photo ©theworldofroyals.weebly.
NOTES FOR THE EDITOR: For more information contact:
Inez Hollander Lake Phone: 1-925-255-3507 Email: inezhollander@theindoproject.org
Priscilla Kluge McMullen Phone: 1-617-233-1281 Email: psmcmullen@theindoproject.org
1. About The Indo Project (TIP) – www.theindoproject.org is an international nonprofit organization based in the USA with a subsidiary entity in The Netherlands. Indos are an immigrant community made up of people of mixed European and Indonesian ancestry, in particular, those of Dutch and Indonesian ancestry. Individuals bound by a shared identity, rooted in the former Dutch East Indies and through the Indo Diaspora, are now scattered to all corners of the globe. The Indo Project was created to preserve, promote and celebrate Indo heritage and culture through education and raising public awareness.
2. The 70-year Issue “Indische Kwestie” – The “Indische Kwestie” concerns two serious issues regarding compensation to the Indos, for their loss and suffering during WWII under Japanese occupation in the former Dutch East Indies.
DUTCH VERSION:
Marc Rutte negeert Nederlands-Indische gemeenschap wereldwijd met nietszeggende speech
Na 70 jaar van lege beloften wacht de internationale Nederlands-Indische gemeenschap op actie van de Nederlandse regering
door Inez Hollander
Duizenden Indo’s die na de oorlog via Nederland naar Amerika, Australië en elders emigreerden, keken vol verwachting uit naar de speech van Premier Mark Rutte op de 70-jarige herdenking van het einde van de Tweede Wereldoorlog in Nederlands-Indië. Dit is een belangrijk jaar en, in de context van de aanhoudende bagatellisering van Premier Shinzo Abe van Japans wreedheden tijdens de oorlog alsook de doorgevoerde geschiedeniscurriculum-hervormingen op Japanse scholen, liepen de verwachtingen hoog op: met de aanwezige bewijslast van de Japanse wreedheden die in de Nederlandse archieven rust, was het belangrijk dat Nederland zich niet alleen uitsprak tegen Japans recente censuur van de oorlog in het onderwijs maar was het ook essentieel dat Nederland het lijden en de financiële verliezen van de internationale Nederlands-Indische gemeenschap en hun families volledig erkende. Een 70-jarige herdenking gebeurt immers niet elke dag en vanwege de Indische familiegeschiedenis van Mark Rutte zelf was er een sprankje hoop dat de Nederlandse regering het dit jaar anders zou aanpakken.
Die hoge verwachtingen werden snel weggenomen toen Premier Rutte een vlakke, vage en vrijblijvende speech ten gehore gaf die typerend is voor de lege beloften van de Nederlandse regering sinds 1951. In onderhandeling met de Japanse en Indonesische regeringen na de oorlog heeft de Nederlandse regering miljoenen dollars ontvangen die voor een groot deel (plus rente) niet geclaimd werden en dus in de Staatskas verdwenen.
Multatuli’s woorden Er ligt een roofstaat aan de zee tussen Oostfriesland en de Schelde hebben daarbij niet aan kracht ingeboet want de Indische en Indo-gemeenschap is na de oorlog niet alleen ontheemd en onteigend maar de verschillende Nederlandse kabinetten hebben geen werk gemaakt van het oplossen van de zogenaamde ‘Indische Kwestie’.
De huidige Staatssecretaris van Rijn is geen uitzondering; ook hij maakte herhaaldelijk valse beloften en hoopte misschien, samen met Premier Rutte, dat als ze maar lang genoeg wachtten dat alle slachtoffers zouden overlijden en dat onbetaalde claims (plus rente) Nederland wederom zouden verrijken zoals de oogsten uit Nederlands-Indië voor meer dan drie eeuwen de Staatskas spekten.
Namens de internationale Nederlands-Indische gemeenschap vraagt The Indo Project zich af of de volgende zin van de Premier Laat ons ervoor zorgen dat het gevoel van onbegrip en verdriet dat velen daarover hebben gehad of nog hebben, langzaam maar zeker wordt weggenomen opzettelijk was, met nadruk op het woord langzaam: om 70 jaar te wachten is inderdaad langzaam en van uitstel komt afstel: geldt dit ook voor de Indische Kwestie?
Namens de internationale Nederlands-Indische gemeenschap willen wij als The Indo Project onze extreme teleurstelling en schok uitspreken dat Premier Rutte de moed niet had om zijn excuses aan te bieden voor de belabberde behandeling van de Nederlands-Indische gemeenschap na de oorlog. We eisen en verwachten dat de Nederlandse regering het niet nogmaals laat afweten maar zich nu eindelijk eens verantwoordelijk opstelt zodat de verdere onteigening en schoffering van de internationale Nederlands-Indische gemeenschap en hun families definitief tot het verleden gaan behoren. Het oplossen van de Indische Kwestie is een topprioriteit die alleen maar urgenter en controversiëler wordt naarmate de tijd verstrijkt of, erger, geheel van de baan wordt geschoven als het laatste slachtoffer zijn laatste adem uitblaast. Van alle geallieerde landen is Nederland een van de weinige landen die veteranen en slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog in Azië op deze schunnige wijze heeft behandeld, dus we dagen Premier Rutte uit om NU ACTIE te ondernemen zodat de woorden van Multatuli uitsluitend van toepassing zijn op het cultuurstelsel van de 19e eeuw en geen typering zijn van Nederland anno 2015. EINDE PERSBERICHT
Mijn vader Piet Hokke werkte bij de Gouvernements Marine. Hij heeft altijd gevochten en gehoopt dat hij zijn oorlogs salaris en bank geld vergoed zou krijgen. Hij geloofde in de Nederlandsche regering tot op zijn dood in 1999. Mijn moeder Marie Hokke Radius ergerde zich constant over de Nederlandsche regering die niets terug betaalde. De houding van de Nederlandsche staat heeft haar tot op haar dood in 2010 emotionele problemen gegeven. Mijn moeder en ik waren samen in Tjideng gevangen en dat heeft natuurlijk enorme psychische problemen nagelaten. Ik woon sinds 1962 in de V.S.
Beide ouders zijn in den Haag overleden. Beiden zaten ze met hun geheugen in een kamp aan het einde van hun leven! Zeer triest.
Het zou mooi geweest zijn als de Indo community zo goed was behandeld als de Nederlandsche regering nu de Islam migrants en refugees behandeld.
Wij waren refugees van de Jappen en van Sukarno en kregen niets van Nederland zelfs geen huisvestiging en wij waren Nederlanders!
Dit geld nu doet niets voor mijn ouders nog voor mij schop het maar in de afval